Нядаўна наведаў сваю малую радзіму – Пастаўшчыну – з вельмі добрай нагоды: у камайскім касцёле Яна Хрысціцеля прайшлі ўрачыстасці, прымеркаваныя да 400-годдзя галоўнага тутэйшага абраза – Маці Божай Чанстахоўскай. Гэты абраз выклікаў у мяне згадкі пра падзеі далёкага дзяцінства.
…Восень 1939 года. Германія напала на Польшчу. Бацьку прыйшла павестка з’явіцца з канём на прызыўны пункт. Бабуля Луцэя павяла мяне ў касцёл. Малілася сама і мяне настаўляла звяртацца да мясцовай патронкі Маці Божай Чанстахоўскай. Ваеннае ліхалецце не абмінула нашу сям’ю, але ўсе засталіся жывыя, ацалелі і будынкі.
Урачыстасці ж з нагоды юбілею абраза ў сучасных Камаях былі вельмі запамінальнымі. У набажэнстве ўдзельнічаў віцебскі біскуп Уладзіслаў Блін. А ішло яно на роднай беларускай мове, якая зрабіла першыя крокі ў нашы святыні ў 1596 годзе. (Абраз быў намаляваны праз 14 гадоў пасля гэтага).
На ўрачыстасцях прысутнічала дэлегацыя з суседняй Клюшчанскай парафіі Астравецкага раёна Гродзенскай вобласці. Гэтая парафія – пабрацім Камайскай. Іх сімвалічна злучыў святар-паэт Канстанцін Стаповіч (псеўданім – Казімір Сваяк, 1890-1926 гг. жыцця), які родам з Астравеччыны, а служыць пачынаў у Камаях. Тутэйшыя парафіяне ў памяць пра яго ўстанавілі ў касцёле барэльеф. Дарэчы, сёлета пад рэдакцыяй Кастуся Цвіркі выйшлі выбраныя творы святара-літаратара, шчырага распаўсюджвальніка беларускай мовы. У зборніку змешчаны паэзія, проза, драматургія, публіцыстыка, дзённікавыя нататкі, пісьмы.
Падчас сёлетняга камайскага свята прагучаў верш майго земляка Аляксандра Даўжука, прысвечаны Маці Божай Чанстахоўскай. Ёсць там такія радкі:
«Яна зберагла Божы дом у Камаях,
Калі раздаваўся тут войнаў раскат...»