Требуется для просмотраFlash Player 9 или выше.

Статистика сайта

Адпачываем ад школы.
Гэтым летам ля вёскі Сяржаны на Ушаччыне адкрылася першая ў раёне аграсядзіба – Мікалаеўскі пасад. Раней тут была турыстычная школа, але з часам два яе будынкі прыйшлі ў заняпад, і нерухомасць выставілі на аўкцыён. Перамог на ім цяперашні гаспадар – мінчанін Мікалай Падрэз.
Сталічным жыхаром Мікалая Дзмітрыевіча назваць можна толькі ўмоўна. Ён сам ураджэнец  Докшыччыны, а ў Мінску пасяліўся з сярэдзіны 70-х гадоў. Ды і там ніколі не мог жыць у шматпавярховых «шпакоўнях», аддаваў перавагу хатам дзе-небудзь на ўскрайку. Аднойчы, нягледзячы на жончына незадавальненне, набыў лецішча ў пяці кіламетрах ад сённяшняй сядзібы. Раз з’ездзілі на дзесяць дзён адпачыць – і ў гэты вір зацягнула ўсю сям’ю (а ў ёй яшчэ два сыны і дзве дачкі). Кожнае лета і Новы год цяпер даюць цягу з душных асфальтавых тратуараў да зялёных прастораў.
А потым выспела рашэнне і самім сур’ёзна заняцца агратурыстычным бізнесам. Мікалай Падрэз купіў на аўкцыёне пабудовы ў Сяржанах з зямельным участкам у 1,3 гектара зямлі і пачаў пакрысе ўладкоўвацца. Сёння ўжо можна з упэўненасцю сказаць, што задума ўдалася.
Гаспадар сам сустракае гасцей ля ўваходу ў вышытай беларускай кашулі ды плеценым брылі. Тыя традыцыйна просяць сфатаграфавацца побач з такой каларытнай асобай. Ён не адмаўляецца. Мікалай Дзмітрыевіч і мяне запрасіў за стол на двары. Частуемся смачным бярозавікам (у сок дадаецца мёд з вашчынай, разынкі ды ячмень) і нетаропка гутарым аб тым, што ўжо створана і што ў перспектыве.
У цэнтры сядзібы ў засені бяроз узвышаецца двухпавярховы будынак. Тут адначасова могуць адпачываць каля 30 чалавек (у першую чаргу вітаюцца групы). Койка-месца каштуе ўсяго сем тысяч рублёў у суткі. Ёсць усе камунальныя выгоды, кухня, дзе госці могуць згатаваць ежу па ўласнаму густу. Для аматараў – палявая кухня на свежым паветры.
А колькі тут магчымасцей для актыўнага адпачынку! Можна гуляць у футбол альбо валейбол, «прайсціся» па паветранай вяровачнай трасе, пагушкацца на арэлях альбо проста памарыць у гамаку. На ўсялякі пажарны (у прамым сэнсе гэтага слова) выпадак у адпаведным рэзервуары – тона вады.
Мікалая Падрэза займацца спортам прымусіла само жыццё: у маленстве быў вельмі слабенькім. І сёння  гаспадар сядзібы кожную раніцу пачынае з плавання, з нагрузкі на цела. Тады лёгка і на душы.
* * *
Нягледзячы на першы сезон функцыяніравання аграсядзібы, ужо ёсць пастаянныя госці. І планаў у гаспадара Мікалаеўскага пасада безліч. Амаль пабудаваны другі жылы будынак, лазня. На тэрыторыі сядзібы будзе выкапаны ставок, з’явяцца прыгожыя альтанкі для філосафаў і закаханых.
Сёння Мікалай Падрэз апантаны ідэяй пракласці і турыстычныя маршруты. Перадусім гэта будзе «Партызанскі край» з абавязковым аглядам ацалелых з часоў Вялікай Айчыннай зямлянак і вандроўка па прыродных ландшафтах – «Бабровая хатка». Неўзабаве госці тут змогуць паспытаць лекавых напояў з залатога вуса, дзівасілу, жывакосту. Пакуль нешта не заладзілася з вырошчваннем грыбоў-вешанак.
Гаспадар пасада – апантаны калекцыянер. Каля хаты можна ўбачыць старыя колы ад фурманак, даўнія прасы, якімі карысталіся яшчэ нашы прабабулі. У хуткім часе тут з’явіцца і выява беларускага першадрукара Францыска Скарыны.
Вось такі ён – піянер агратурызму на Ушаччыне: усмешлівы, добразычлівы, гаспадарлівы. Чалавек, які верыць у сваю шчаслівую зорку.

Алесь Бынькоў, фота аўтара, «НС».