У жнівеньскім нумары «Народнага слова» (25.08.2009) прачытаў аб’ёмісты матэрыял «На гарэлых лядах», які мяне даволі моцна ўразіў. Аўтар артыкула Анатоль Бруцкі ўзнімае вельмі складаную і разам з тым надта цікавую тэму – паходжанне назваў вёсак Віцебшчыны. Ён робіць гэта з пазіцыі тэматычнай накіраванасці і звязвае з’яўленне наз­ваў паселішчаў з працай, побытам і ўвогуле з жыццём земляробаў далёкіх часоў асваення тутэйшых мясцін.
Кожны жыхар, якому не абыякавы родны куток, «малая радзіма», імкнецца пабольш даведацца пра сваю вёску ці гарадскую вулачку, і перш за ўсё цікава, адкуль і ад чаго пайшлі назвы. Але не кожнаму пад сілу глыбока ўнікнуць ці дэталёва разабрацца ў такой складанай справе. Бо гэта  цэлая навука.
І тут можна з упэўненасцю сказаць, што Анатолю Бруцкаму гэта ўдалося. Яго матэрыял «На гарэлых лядах» вы­дзяляецца не толькі каштоўнай інфармацыяй і дасведчанасцю, але і аналітычнасцю, шырынёй геаграфіі, дакладнымі гістарычнымі фактамі, сур’ёзнымі развагамі.
Матэрыял цікавы для многіх чытачоў і перш за ўсё для краязнаўцаў, настаўнікаў, вучняў, ды і вучоных, якія займаюцца тапанімікай. І, безумоўна, для жыхароў тых вёсак, пра якія ідзе гаворка.
Калі гэта толькі пачатак творчага пошуку Анатоля Бруцкага і яго нізкі тапанімічных абразкоў, то ёсць жаданне пазнаёміцца з працягам такога важнага і вартага ўвагі да­следавання.
* * *
І яшчэ пра вясковую тэму. Пажадана, каб журналісты газеты працягвалі рыхтаваць матэрыялы з далёкіх і блізкіх вёсак, узнімаць праблемы іх жыцця. (Хачу адзначыць публікацыі Веры Мурашкінай «Сигнал бедствия», «Мазолово в ожидании перемен», а таксама многія іншыя). Ды і проста расказваць аб жыцці сялян. Гэтым самым газета ўзнімае настрой жыхароў глыбінкі, актывізуе іх жыццядзейнасць.
Думаецца, вельмі карысны і пазнавальны для чытачоў, асабліва маладых, матэрыял Галіны Шпакоўскай «Віцебскі «след» беларускай сімволікі».
Кожны выпуск газеты напаўняецца творчымі радкамі супрацоўнікаў рэдакцыі, якія адлюстроўваюць наша жыццё ва ўсіх яго праявах.

Фёдар Кузняцоў, Віцебск.