Требуется для просмотраFlash Player 9 или выше.

Статистика сайта

Згодна з «Энцыклапедыяй гісторыі Беларусі», слова «вярста» мае два сэнсы. Гэта даўняя адзінка вымярэння даўжыні (адлегласці) у сістэме мер Вялікага княства Літоўскага. Яна раўнялася прыблізна 1554,6 м. У ХIХ-ХХ стагоддзях пачала выкарыстоўвацца руская вярста, роўная 1052 м. А яшчэ гэта дарожны верставы слуп, што адзначаў гэтую меру.
Па дарозе з Талачына на Круглае (Магілёўская вобласць) стаіць вялікі, складзены з цэглы слуп. Мясцовыя жыхары кажуць, што гэта вярста на Кацярынінскім тракце Магілёў – Сянно.
Верставыя слупы з’яўляліся абавязковым атрыбутам паштовых маршрутаў і галоўным арыенцірам для вандроўнікаў. Канешне, не кожная вярста пазначалася цагляным збудаваннем (надта дорага), звычайна гэта былі простыя драўляныя слупы, пафарбаваныя ў чорна-белы колер. А каменныя, у выглядзе своеасаблівых абеліскаў, усталёўваліся з іншай нагоды. Можа, гэты слуп азначаў палову шляху? Магчыма, так пазначыў межы свайго маёнтка былы землеўладальнік? А калі гаварыць пра часы Кацярыны II, то цалкам верагодна, што гэты слуп быў узведзены напрыканцы ХVIII стагоддзя і мог несці сімвалы граніцы. Таму што пасля 1-га падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 годзе мяжа паміж Расіяй і Польшчай праходзіла па рацэ Друць, якая знаходзіцца зусім блізка адсюль. Дарэчы, і сам Талачын у той час быў падзелены напалам: адзін зваўся Стары, ці Рускі, а другі – Зарэчны, ці Новы.
Як бы ні было, але гэты верставы слуп з’яўляецца адметнасцю Талачыншчыны і сведчыць пра багатую гісторыю краю. На жаль, пакрысе ён разбураецца. Мала таго, што на стан кладкі ўплываюць дождж, снег ды вецер, дык яшчэ берагавыя ластаўкі з Друці аблюбавалі слуп і робяць у яго шчылінах гнёзды.

Сяргей Кавалеўскі, «НС».