Требуется для просмотраFlash Player 9 или выше.

Статистика сайта

Напрыканцы мінулага тыдня Расонская сярэдняя школа, дзе некалі выкладаў Пётр Міронавіч Машэраў, адзначала свой 140-гадовы юбілей. Падзея значная не толькі для жыхароў раёна, але і для многіх людзей нават па-за межамі нашай краіны, якіх лёс так ці інакш звязаў з гэтай навучальнай установай.

Cёння веды тут набываюць 630 дзяцей, з якімі працуюць 80 педагогаў і выхавацеляў. Амаль усе выпускнікі школы паступаюць у ВНУ і сярэдне-спецыяльныя навучальныя ўстановы. І надалей па жыцці яны праслаўляюць працу сваіх настаўнікаў. Дарэчы, многія вяртаюцца ў родныя сцены – сёння ў школьным калектыве 38 былых яе выпускнікоў. Сярод іх сацыяльны педагог Любоў Парфёнава.
– Я скончыла школу 20 гадоў таму, – кажа яна. – І ўжо 17 гадоў тут працую. Гэты выбар быў з самага пачатку для мяне відавочным. Не магла я пакінуць мясціны, дзе нарадзілася, правяла лепшыя гады жыцця. Дзе мае бацькі, дзе маё каханне. Таму пасля заканчэння Полацкага вучылішча вярнулася ў родную школу, потым яшчэ завочна павышала кваліфікацыю ў ВДУ імя П. Машэрава.
Любоў Ягораўна параўноўвае, якой была школа ў гады яе дзяцінства і якая цяпер. Сёння ў класах светла і ўтульна, як дома. Ёсць 2 спартыўныя і трэнажорная, актавая і люстэркавая залы, вялікая сталоўка з буфетам і кафэ, про­фільныя кабінеты.
Пачыналася ж усё з невялічкай народнай вучэльні, пра што ўсім прысутным на святочным канцэрце нагадала ветэран педагагічнай працы Зінаіда Сутовіч. Каб даць сваім дзецям адукацыю, сяляне знайшлі памяшканне і настаў­ніка – Івана Сільніцкага. Яму ў народзе была вялікая пашана, пры сустрэчы людзі шапку здымалі. На ўтрыманне першай школы, куды спачатку бралі толькі хлопчыкаў (было іх 35), сяляне збіралі грошы. Ужо праз год тут вучыліся 70 дзетак, у тым ліку дзяўчаты.
Сама Зінаіда Сцяпанаўна аддала школе 55 гадоў. За гэты час тут змянілася 8 дырэктараў. Сярод іх Дзмітрый Кузякоў, які ў святочны дзень прышоў павіншаваць школу з юбілеем. Яго самога таксама віншавалі: з 75-годдзем і з 55-годдзем заканчэння гэтай навучальнай установы.
Сёння расонскую школу ўзначальвае Вацлаў Зялёнка. Ён разам з усім калектывам, ветэранамі педагагічнай працы прымаў віншаванні і падарункі ад былых выпускнікоў, удзячных бацькоў (сярод якіх, дарэчы, і першы намеснік адказнага сакратара Парламенцкага сходу Саюза Беларусі і Расіі Міхаіл Сасонка, які спецыяльна прыбыў з Масквы), шэфаў і ўлад. Напрыклад, бурнымі авацыямі былі сустрэты словы намесніка старшыні райвыканкама па сацыяльных пытаннях Галіны Падвіцельскай пра тое, што раённая ўлада дорыць мэблю ў настаўніцкую. Не меней парадаваў калектыў школы і вучняў начальнік аддзела агульнаадукацыйнай падрыхтоўкі ўпраўлення адукацыі аблвыканкама Васіль Горбыль, які паабяцаў у хуткім часе ўкамплектаваць новы клас інфарматыкі. Свой унёсак зрабіў і раённы аддзел адукацыі – два персанальныя кампьютары для адміністрацыі школы.
Граматамі ўпраўлення і аддзела адукацыі, райвыканкама і прафсаюзнай арганізацыі былі ўзнагароджаны самыя таленавітыя і самаадданыя настаўнікі і супрацоўнікі.
– Самае галоўнае, каб былі дзеці, – прагучала са сцэны пажаданне школе. І, думаецца, дзеці на Расоншчыне будуць, таленавітыя, разумныя. Як былы выпускнік, сённяшні пяцікурснік Віцебскага дзяржуніверсітэта Кірыл Зубко.
– Школа не толькі дае веды, але і выхоўвае ў нас агульную культуру, маральнасць, – лічыць хлопец. – Бо часта атрымліваецца, што бацькі цалкам перакладаюць гэту функцыю на настаўнікаў.
Але толькі не ў сям’і Зубко, бо маці Кірыла таксама педагог, настаўніца пачатковых класаў. І сам хлопец, які будзе выкладчыкам гісторыі і сацыяльна-палітычных дысцыплін, збіраецца гады два дакладна папрацаваць у Расонах.
– Мабыць, кожны выпускнік скажа, што яго настаўнікі самыя лепшыя, – дадае Кірыл. – Але я, насамрэч, кажу гэта шчыра і з вялікай падзякай за іх любоў і працу.

Кацярына Князева, фота аўтара, «НС».