Прыемна, калі надзелены ўладай чалавек сустракае наведвальніка з добрай усмешкай. Такім па жыцці з’яўляецца і старшыня Варапаеўскага пасялковага Савета дэпутатаў, што на Пастаўшчыне, Аляксей Аліхвер (на фота).
Клопатаў хапае самых розных… Варапаева – пасёлак немалы, быў у пасляваенны час нават цэнтрам раёна. З прамысловых прадпрыемстваў па ўсёй Беларусі вядома прадукцыя завода жалезабетонных канструкцый, які пачынае пакрысе ажываць пасля спаду, дрэваапрацоўчага камбіната… А яшчэ тэрыторыя Савета – гэта больш за паўсотні вёсак. Два гады таму да яго была далучана і частка расфармаванага Белькаўскага сельсавета. Таму сёння больш чым 5300 жыхароў прыкладна роўна дзеляцца на пасялкоўцаў і вяскоўцаў.
З буйных населеных пунктаў варта адзначыць слаўную калісь шклозаводам Гуту, вёску Стары Двор, цэнтр былога саўгаса «Старадворскі», які развіваў свінагадоўлю ды падпарадкоўваўся ў савецкія часы непасрэдна Маскве.
«Каб проста аб’ехаць усю тэрыторыю Савета, патрабуецца шмат часу», – канстатуе Аляксей Ягоравіч. А трэба ж сацыяльныя стандарты выконваць. Каб і з палівам зімой усе былі, асабліва нямоглыя і адзінокія, і дарогі знаходзіліся ў належным стане, і аўталаўка рэгулярна прыязджала, і пошта прыходзіла, і радыёкропкі былі спраўныя… Усяго і не пералічыш. Дзіўная рэч, але так атрымалася, што цэнтры ўсіх сельскагаспадарчых прадпрыемстваў знаходзяцца за межамі тэрыторыі Савета. Гэта, безумоўна, не вельмі спрыяе кантактам з іх кіраўнікамі.
Сапраўдным бічом нашага грамадства з’яўляецца п’янства. Не абышла гэтая загана і Варапаеўскі пассавет. Прыходзіцца рэгулярна весці прафілактычную работу сярод аматараў выпіць, збіраць спецыяльныя пасяджэнні з удзелам саміх «грэшнікаў», работнікаў праваахоўных органаў і г. д. Старшыня прызнаецца, што, бывае, і самаруч вылівае «барматуху», калі які выпівоха трапляе на яго пільнае вока.
А вось што радуе кіраўніка мясцовай улады, дык гэта тое, што не зніжаецца колькасць жадаючых пабрацца законным шлюбам. Прыгожы абрад можна замовіць і ў самім будынку пассавета. Сустрэча на ганку караваем і іншыя ўрачыстыя хвалюючыя моманты запомняцца маладым на ўсё жыццё. Такія прыемныя клопаты бярэ на сябе кіраўнік спраў сельвыканкама Ганна Рубель. «Мы ў гэты найважнейшы дзень можам удзяліць маладым куды больш увагі, чым у вялікіх гарадах, дзе справа пастаўлена на паток, – кажа Ганна Сцяпанаўна. – Дзеткі ж усе свае, выраслі літаральна на нашых вачах». Таму можна быць упэўненым, што і дэмаграфічная сітуацыя на гэтай зямлі будзе ў парадку.