Требуется для просмотраFlash Player 9 или выше.

Статистика сайта

Восеньскія Дзяды ў старажытнасці прыходзіліся на трэцюю субботу пасля Пакроваў (14 кастрычніка). Сучасная народная традыцыя – адзначаць гэты дзень у адну з субот з 1 па 11 лістапада. Дзяржаўны Дзень памяці – 2 лістапада.

У цэнтры абраду – вячэра ў памяць памерлых продкаў. У гэты дзень усе хатнія мыліся ў лазні і пакідалі крыху вады і венік для дзядоў. Не шкадуючы прыпасаў, гатавалі вячэру. Продкаў трэба было добра пачаставаць, а потым і павесяліць, іначай, як лічылася, яны нашлюць неўраджай і розныя няшчасці. Перад тым як сесці вячэраць, гаспадар тры разы абыходзіў са свечкай стол, адчынялі вокны і дзверы і клікалі па імёнах продкаў.

У розных мясцінах на стол ставілі розную колькасць страў – дзе цотную, дзе няцотную (сем, адзінаццаць, дванаццаць). Сярод страў былі варанае і смажанае мяса, бліны, клёцкі, кісель, гарох з макавым малаком, крупнік з грыбамі або рыбай і іншыя. Ад кожнай у асобны посуд адкладвалі па кавалачку для дзядоў і пакідалі на ноч на стале, клалі больш лыжак, чым было едакоў. У час вячэры гаварылі толькі пра продкаў, успаміналі іх учынкі, парады. Са стала не прыбіралі, каб памерлыя маглі ноччу ў цішыні за ім пасядзець.

У некаторых рэгіёнах Беларусі на Дзяды наведваюць могілкі, прыбіраюць, пакідаюць пачастунак. Раней у гонар кожнага памерлага запальвалі асобнае вогнішча. 3 дому прыносілі гарачае вуголле, якое насыпалі на магілы, а гаршкі разбівалі ўшчэнт.